Warmly Welcome
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
06 Februari 2014 | Myanmar, Rangoon
Inmiddels ben ik alweer al 3 dagen in Yangon, Myanmar. Een compleet andere wereld dan Indonesië.
Al gelijk bij aankomst viel op hoe rustig het hier is. Op het vliegveld hing een hele ontspannen en relaxte sfeer. De zon scheen en de temperatuur was zo'n 20 graden. Nu was het ook pas 7.30 uur, maar toch! In Indonesië begon om 4.00 uur elke dag de drukte al!
Over Birma gaan verschillende verhalen rond, vooral over geld. Het is pas sinds een half jaar mogelijk om te pinnen en daarom bracht iedere toerist voor 2013 altijd een flinke stapels met Dollars mee. Wisselkantoren vind je op elke straathoek en tempel. Over de werking van de pinautomaten gaan ook verschillende verhalen. Ze werken wel, ze werken niet.. Ik heb uiteindelijk de gok genomen en ben met een bescheiden bedrag aan dollars in het vliegtuig gestapt. Eenmaal in Yangon moest ik dus pinnen. Waar het in Indonesië mogelijk was om wel maximaal 90 euro uit de automaat te halen, was op het vliegveld 20.000 Kyatt het maximale bedrag. Dat is omgerekend 20 euro! Daarnaast kreeg ik de melding dat ik 5000 Kyatt aan kosten voor het pinnen moest betalen. Ha!
Ik heb het geld maar meegenomen en ben in de taxi gestapt.
Een ander verhaal over Birma is dat alles ontzettend duur is voor toeristen. Er zijn meer toeristen dan het aanbod aan hotelkamers en de Birmezen zien handel! Ik had vooraf al een guesthouse geboekt en voor 20 dollar per nacht slaap ik op een kamer met 5 anderen. Gezellig, maar nergens anders in Azië betaal je voor amper iets zo'n hoog bedrag! De badkamer hoeft op bijzondere wijze nooit schoongemaakt te worden, er is geen warm water (wat eigenlijk ook niet nodig is) en de airco doet het niet. Maar voor een een 'normaal' hotel betaal je 70 dollar per nacht! Mijn hotel is wel is wel inclusief westerse toiletten en inclusief ontbijt, maar het was even schrikken toen ik gisteren ochtend een vissoep voorgeschoteld kreeg met nog net geen vissenkop erin.
Alles is hier voor toeristen 20 keer duurder dan voor Birmezen en de grootste fout die toeristen maken is de wisselkoers. 1000 Kyatt is niet 1 dollar, maar 1 euro! Reken maar uit, de vieze was wegbrengen 12.000 Kyatt, taxi naar het busstation 20.000 Kyatt, busticket 18.000 Kyatt. De toerist als melkkoe. En eigenlijk geef ik ze geen ongelijk. Geld is geld. Maar na 2 uur in Yangon was ik wel mooi platzak! : )
Yangon is een grote stad, maar het is ook de enige stad die ik ken zonder brommers. Er is ooit eens een leger officier aangereden door een brommer en sindsdien zijn ze hier verboden. Alleen in Yangon, maar dat geeft wat ruimte om de straat over te steken. Er zijn goede stoepen, waardoor je goed kunt lopen, maar er zijn veel straathonden en ratten. De ratten zie je onder de stoep knagen. Sommige huizen zien er aan de buitenkant verschrikkelijk uit door de schimmel en ik vraag mij af of de binnenkant echt beter is.
Het klinkt verschrikkelijk, maar ik vind het, in tegenstelling tot mijn Franse kamergenote, echt super leuk hier. Zij is gisteren uit Thailand gekomen moest gisteravond huilen. Vanochtend huilde ze weer (of nog steeds) toen ze een ondefinieerbare soep voorgeschoteld kreeg.
De mensen hier zijn super vriendelijk en ik kan me niet herinneren dat ik me ergens veiliger heb gevoeld dan hier. Iedereen lacht en helpt je waar nodig is. Overal hangen bordjes met Warmly welcome & take care for tourists (zie foto).
Er zijn avondmarkten en je kunt overal buiten eten. De tempels zijn prachtig, maar als bewuste toerist bezoek ik ze niet allemaal. Al dat geld gaat naar het leger. En nog zo veel meer geld, maar door een beetje na te denken kan je ook jouw geld uitgeven bij de mensen die het wel verdienen. Laat dat hier nou net geen probleem zijn.
Al gelijk bij aankomst viel op hoe rustig het hier is. Op het vliegveld hing een hele ontspannen en relaxte sfeer. De zon scheen en de temperatuur was zo'n 20 graden. Nu was het ook pas 7.30 uur, maar toch! In Indonesië begon om 4.00 uur elke dag de drukte al!
Over Birma gaan verschillende verhalen rond, vooral over geld. Het is pas sinds een half jaar mogelijk om te pinnen en daarom bracht iedere toerist voor 2013 altijd een flinke stapels met Dollars mee. Wisselkantoren vind je op elke straathoek en tempel. Over de werking van de pinautomaten gaan ook verschillende verhalen. Ze werken wel, ze werken niet.. Ik heb uiteindelijk de gok genomen en ben met een bescheiden bedrag aan dollars in het vliegtuig gestapt. Eenmaal in Yangon moest ik dus pinnen. Waar het in Indonesië mogelijk was om wel maximaal 90 euro uit de automaat te halen, was op het vliegveld 20.000 Kyatt het maximale bedrag. Dat is omgerekend 20 euro! Daarnaast kreeg ik de melding dat ik 5000 Kyatt aan kosten voor het pinnen moest betalen. Ha!
Ik heb het geld maar meegenomen en ben in de taxi gestapt.
Een ander verhaal over Birma is dat alles ontzettend duur is voor toeristen. Er zijn meer toeristen dan het aanbod aan hotelkamers en de Birmezen zien handel! Ik had vooraf al een guesthouse geboekt en voor 20 dollar per nacht slaap ik op een kamer met 5 anderen. Gezellig, maar nergens anders in Azië betaal je voor amper iets zo'n hoog bedrag! De badkamer hoeft op bijzondere wijze nooit schoongemaakt te worden, er is geen warm water (wat eigenlijk ook niet nodig is) en de airco doet het niet. Maar voor een een 'normaal' hotel betaal je 70 dollar per nacht! Mijn hotel is wel is wel inclusief westerse toiletten en inclusief ontbijt, maar het was even schrikken toen ik gisteren ochtend een vissoep voorgeschoteld kreeg met nog net geen vissenkop erin.
Alles is hier voor toeristen 20 keer duurder dan voor Birmezen en de grootste fout die toeristen maken is de wisselkoers. 1000 Kyatt is niet 1 dollar, maar 1 euro! Reken maar uit, de vieze was wegbrengen 12.000 Kyatt, taxi naar het busstation 20.000 Kyatt, busticket 18.000 Kyatt. De toerist als melkkoe. En eigenlijk geef ik ze geen ongelijk. Geld is geld. Maar na 2 uur in Yangon was ik wel mooi platzak! : )
Yangon is een grote stad, maar het is ook de enige stad die ik ken zonder brommers. Er is ooit eens een leger officier aangereden door een brommer en sindsdien zijn ze hier verboden. Alleen in Yangon, maar dat geeft wat ruimte om de straat over te steken. Er zijn goede stoepen, waardoor je goed kunt lopen, maar er zijn veel straathonden en ratten. De ratten zie je onder de stoep knagen. Sommige huizen zien er aan de buitenkant verschrikkelijk uit door de schimmel en ik vraag mij af of de binnenkant echt beter is.
Het klinkt verschrikkelijk, maar ik vind het, in tegenstelling tot mijn Franse kamergenote, echt super leuk hier. Zij is gisteren uit Thailand gekomen moest gisteravond huilen. Vanochtend huilde ze weer (of nog steeds) toen ze een ondefinieerbare soep voorgeschoteld kreeg.
De mensen hier zijn super vriendelijk en ik kan me niet herinneren dat ik me ergens veiliger heb gevoeld dan hier. Iedereen lacht en helpt je waar nodig is. Overal hangen bordjes met Warmly welcome & take care for tourists (zie foto).
Er zijn avondmarkten en je kunt overal buiten eten. De tempels zijn prachtig, maar als bewuste toerist bezoek ik ze niet allemaal. Al dat geld gaat naar het leger. En nog zo veel meer geld, maar door een beetje na te denken kan je ook jouw geld uitgeven bij de mensen die het wel verdienen. Laat dat hier nou net geen probleem zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
